Zoals het klokje thuis tikt….
Klokken! Ik houd er van! Ze roepen zoveel mooie herinneringen op. Waar vroeger mijn vriendinnetjes vaak wakker lagen van de tikkende klok op mijn kamer, vond ik het juist o zo gezellig. Elke seconde rustig wegtikkend tik…. tik…. tik….. Ik hoor hem zo weer in gedachten.
Net als de koekoeksklok bij onze oom en tante. Als kleine kinderen gingen we in de werkkamer van onze oom voor de klok zitten. Wachtend tot het magische moment dat de koekoek zijn roep liet horen. Soms was het een kwartier wachten, soms een paar minuten. En op het moment dat de koekoek naar buiten floepte moest je goed opletten om te zien hoe deze vogel er nu in het echt uitzag want na zijn roep verdween hij, zo snel als hij gekomen was, weer achter de luikjes in de klok.
Hier komt denk ik mijn liefde voor klokken vandaan. Het heeft iets nostalgisch, iets gezelligs, iets typisch aan een huis en haalt herinneringen naar boven. Naast dat, vind ik het heerlijk om lekker analoog te kunnen kijken hoe laat het nu eigenlijk is. En dat is waarom ik ben begonnen met het ontwerpen en maken van de tafelmodel klok voor Studio Baas. Als je je oor heel goed te luister legt heeft hij een heel klein, heel zacht tikje waarmee de seconden weggetikt worden. Hij ziet er super strak uit. Is gemaakt van hout en heeft een strak en minimalistisch uurwerk. Houd jij ook zo van klokken in huis en vind je het ook fijn om met één blik op de klok te zien hoe laat het is? Check dan vooral even de pagina van onze handgemaakte tafelmodel klok.
Die moderne variant van zo’n prachtig ouderwetse comtoise, die steeds laat weten dat hij aanwezig is. Die staat ook zeker nog op mijn verlang,- en ontwerplijstje.
Zoals het klokje thuis tikt, tikt het namelijk toch echt nergens.
Op het moment dat de koekoek naar buiten kwam hoorde je op hetzelfde moment verderop in het huis de Franse indrukwekkende comtoise zijn slagen slaan. Zware gewichten hingen onder deze klok, die geregeld omhoog getild moesten worden zodat de klok bij de tijd bleef en zijn indrukwekkende slagen kon laten horen.
Vroeger thuis, in onze woonkamer hing ook een klok met z’n eigen verhaal en z’n eigen geluid. Deze klok, zo vertelde mijn moeder dan, hing vroeger bij opa in de timmerwerkplaats. Kun je nagaan zo’n mooie houten klok met een mooie slag die de tijd van de pauzes en het einde van de werkdag sloeg. Hij moet dagelijks onder een dikke laag stof en zaagsel gelegen hebben. Hij klinkt inmiddels als de klok zoals hij vroeger bij ons thuis, in de woonkamer, tikte. En ook wanneer deze hangende klok in onze woonkamer de tijd sloeg was er een, klein lieftallig maar super strak en elegant uitziende, klok. Die lieftallig en bescheiden de uren sloeg. Pling, pling, pling….
